Vertel me nog eens wie ik ben

Aan het begin van de jaren negentig wordt LInda Grants moeder vergeetachtig. Ze stelt steeds dezelfde vragen: niet alleen omdat ze zich het antwoord niet meer kan herinneren, maar ook omdat ze niet meer weet dat ze de vraag net heeft gesteld. In 1993 is er dan de diagnose: Multi Infarct Dementia. Niet hetzelfde als Alzheimer, maar wel een ziekte die uiteindelijk tot hetzelfde leidt: tot een leven zonder herinnering. Het verslag dat Linda Grant schreef van haar moeders achteruitgang verscheen aanvankelijk in een Engelse krant en leidde tot talloze reacties van lezers.

In Vertel me nog eens wie ik ben houdt Linda Grant zich bezig met de moeilijke vragen over identiteit, geheugen, en autonomie die door dementie worden opgeroepen. Met het geheugenverlies van moeder Rose dreigt een hele wereld verloren te gaan. Het joodse immigrantengezin Grant had zichzelf bij aankomst in hun Engeland een nieuwe naam en een nieuw leven aangemeten, gericht op de toekomst. Linda Grant en haar zusje Michele groeiden op in een familie die bestond uit een verzameling leugenaars en fantasten. Nu Rose het zich écht niet meer kan herinneren, zullen haar dochters voor altijd verstoken blijven van de waarheid omtrent hun tegendraadse familieleden - zoals hun vaders jonge jaren in New York waar hij woonde bij Houdini, zijn mooie en ongelukkige dochter uit een eerder huwelijk, ja, zelfs zijn echte naam.

"Kent ze jullie nog?" vragen goedbedoelende vrienden. Maar hadden, andersom, Roses kinderen hun moeder ooit echt gekend?

Vertel me nog eens wie ik ben is het indringende verhaal van een ziekte en van een zoektocht naar het verleden van een familie. Maar vooral is dit de poging van een dochter om de vraag te beantwoorden die zoveel kinderen zich in dit stadium van het leven van hun ouders stellen: "Hebben we onze vader of moeder ooit echt gekend?